خدایا!بازدوباره اومدم...باهمه ی گناهام راهم دادی...لیاقت نداشتم که بیام چه رسدبه اینکه قرآن راروی سربگیرم...ولی اومدم باهمه ی گناهان این یکسالم...
وتنها واسطه من مادر(س)بودمادری که بعدازرفتنش پدرراهم باخودبرد.واین روزهاکه حضرت پدر(ع)دربسترخوابیدن بیشتردردهایش"درد"کوچه هست بیشترغصه هایش مرورخاطرات پیراهن خونی وچادرخاکی هست...
مولا راحت میشودبعدازآن خداحافظی غریب اززهرایش.فرداشب بعدازمدتها روی همسرش راخواهد دید...
هرچه می نویسم مادری میشوددوباره برای بچه هایادمدینه زنده میشود...دلم میسوزدبرای زینب(س)دوباره داردطعم یتیمی رامیچشد...
دیشب تقدیر یکسالم رانوشتندوفرداشب این تقدیر راتصویب میکنن خدایا به حق اول شهیده عالم مادرپهلوشکسته نکنددراین تقدیرنباشد رزق محرم وفاطمیه...که تمام تار پودم شده روضه ارباب ومادربزرگوارشان...
ارباب میدانم گناهکارم ولی زنده ام باخاطرات کربلایت دوباره برایم بنویس که سخت دلتنگ حرم شماوسقاهستم...
ای خدا!به حق اول مظلوم عالم فرج منتقم رابرسان دیگرجانمان به لب رسیده است...
دل نوشت:آقاجان ازکرمت همین بس که ازامام حسن(ع) خواستی برای قاتلت غذاببردومهمانش کند...هرچه باشم بدتر ازابن ملجم که نیستم...نگاهم کن..
