آی مادر ها ...مادر باشید ...!!

 روز مادر بر مادران واقعی این جامعه تبریک وتهنیت...!!

تبریک برکسانی که واقعا مادرن نه ظاهرا..!!

شاید الانکه این متن بخونی  با خودت بگی یعنی چی مگه مادر الکی هم داریم...؟؟!!
آره مادر داریم که فقط اسم مادر بودنا یدک میکشه ....

همین هایی که امروز در خیابون قدم میزنن...بچه کوچکی در دست یا در بغل دارن ...اما نشانه ای هم از حضرت زهرا ندارن ...

پیامبر عظیم شان خدای نکرده نگفت که بهشت زیر پای مادری هست با موهای رنگ شده بیرون ریخته از روسری با آرایش غلیظ به خیابان میاد

نگفت بهشت زیر پای مادری هست که لباس تنگش همه ی چشم های نامحرمان را به سوی خود جلب میکند ...

نگفت بهشت زیر پای مادری هست که متاسفانه صورت دختر کوچولوی سه چهارساله ی خودش هم آرایش میکند...

که از همان کودکی خوب یادش میدهد آرایش کردن ساپورت پوشیدن ...معذرت میخوام رقصیدن وارتباط با نامحرم  را...

نه بهشت زیر پای این مادرها نیست ...

زیر پای این مادر ها همان پاشنه کفش های ده پانزده سانتی شان هست که صدای راه رفتنشان تا چند کوچه شنیده میشود ...

این ها درد جامعه ی امروز ماست ...

آی مادر جوون امروزی ...رسیدن روز زن فقط مختص هدیه گرفتن از همسرت نیست ...که اون هم مشکلات و دردسرای خودش به همراه داره ...!!

علت نام گذاری روز زن به خاطر تولد مادر خوبی هاست...مادری که حسن داشت حسین داشت زینب داشت ...!!

کاش فقط اندازه چند ثانیه بهش فکر میکردی ...کاش از مادر خوبمون یاد میگرفتی طرز تربیت بچه هارا ...!!

کاش به جای فخر فروختن به دیگران بابت هدیه ای که از همسر یا فرزندانت  گرفتی ...

فقط کمی از  اخلاق مادری را یاد میگرفتی که شب عروسی لباس عروسیشو به فقیر هدیه داد ...!!

کاش میتونستم جون بدم ونبینم این طرز فکرهای امروز جامعه ام رو ...!!

کاش وقت بود ...و میشد هزاران هزارن صفحه مجازی وحقیقی بنویسی از این نوع زندگی های غلط..!!

آی مادر ها بیایید مادری کنید ...حالا که بهشت بهای مادر بودنتان هست ...حالاکه با به دنیا آوردن یک فرزند همه ی گناهانت با درد کشیدنت ریخته میشودبه خاطر خدا مادری کن برای فرشته ی کوچکت ...

بزار فرشته ات تا آخرین نفس فرشته بماند ...!!

کار سختی نیست ...از مادران شهدا میشود الگو گرفت چه کردن این مادران..!!

حرف زیاد هست ...زمان نیست ...خلاصه کلام اینکه ...

***روز مادر برمادران عزیز دلسوز وفداکار به خصوص مادر بسیار عزیزخودم تبریک و تهنیت***

 دل نوشت:

هرچه دارم همه از عطر لب مادرم هست عوض قصه به بالین سرم گفت "حسیـــــن"

مــــــادر شهیدان

بعدِ زهرا با امیرالمومنین همسر شدی
کودکان را با نوازش، مادری دیگر شدی
با علی همسفره بودن یک مقام ساده نیست

برکت از نامش گرفتی، خادم الحیدر شدی!

داشت دستانِ خدا باب الحوائج می کشید

سمت آغوش تو آمد، ماه را لنگر شدی

حضرت هاجر اگر زمزم به نامش پا گرفت

رو به دریای ابالفضلت، پُر از هاجر شدی

کرده ای از جان و دل عباس را وقف حسین

مادری کردی برایش؛ بهترین مادرشدی

 

 

**وفات حضرت ام البنین بر همه ی محبان اهل بیت تسلیت باد**

 

این پست تقدیم به مادر نمونه و والا مقام شهیدان مهدی محسن و علی حاج رضایی که با تقدیم سه فرزند خود در راه ولایت نشان داد این انقلاب برای به ثمر رسیدن ام البنین های بسیاری دارد...

**برای شادی روحش صلوات**

اللهم صلی علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

دل نوشت:

ای علمدار لکنت زبان گرفته ام از رقص پرچمت یک کربلا مرا بطلب جان مادرت...

 

من وحاج محسن...

دیرور بلاخره بعد از هشت روز جدایی رسیدن به عشقم خیلی حالمو خوب کرد ...خیلی ..

حاج محسن دلم تنگ شده بود براخاکای رو مزارت ...برا دوباره شستن مزارت ...

 دست کشیدن رو مزارت ...روی تک تک کلماتش ..بسیجی ...طلبه...شهید ...محسن ...حاج رضایی...شهادت...والفجر 8...

دلم تنگ شده بود برای خودت ...خود خودت ...

برای خریدن اشکاهایم ...برای لبخند بی نهایتت ...

رفیق تو ببخش منا ..روزگار وقتی ناجور فشار میاره...وقتی سخت میگیره بهت ...

واسه امثال منی که ایمان نداریم جنبه نداریم سخت میگذره...

سخت گذشته این یک هفته ...وگرنه من کجا قهر کجا ...

میدونم اشتباه از خودمون بود ...میدونم بازم شما بزرگی کردی ...

یادته میگفتم زندگی بدون حاج محسن یعنی مرگ ...؟؟

این هشت روز جدایی به من ثابت کردکه همه ی زندگی منی ...

که همه ی دلخوشی منی ...

من زنده ام به خاطر اون سلام هایی که اول صبح بهت میدم ...

بخاطر درد ودل باتو ...

وگرنه زندگی در این شهر خیلی سخته ...اگه تو را نداشته باشم میمیرم ...

حاج محسن بدی های منا ببخش دعاهات در حقم قطع نکنه ...

کمکم کن ...

گره این قسمت از زندگیم به دست خودت باز میشه...پس منتظرم که دستمونا بگیری ...

 

دل نوشت:

خــــــواهرم

به چادر بی تفکرت ناز نکن اینها که امروز برهنه اند روزی چادر به سر بودند

 به ایمانی بناز که تا لحظه مرگ بر سرت باشد و برای داشتنش دو دل نباشی... 

 

خون دل نوشت:

خدایا! چراغ انهایی را که به دشمنان این ملت چراغ سبز نشان می دهند خاموش کن... 

سید مرتضی آوینی

کافیست! فقط همین که به آوینی نگاه کنی کافیست! کافیست که عمق وجودش را درک کنی، کافیست تا بفهمی کار هر کس نیست عاشق شدن و عاشق ماندن! کافیست تا درک عقلایی از عالم را به لقایش ببخشی...

کافیست تا بفهمی بهشت را به بها می­دهند. تا بفهمی خلوص یعنی چه؟ هنر یعنی ­چه؟ مرد یعنی ­که؟

سید شهیدان اهل قلم بودن حتی...!

و اینکه آوینی بودن یعنی چه؟

کافیست تا دو روز به عمق نگاهش زل بزنی حتی اگر به عمق نگاهت زل نزند هر آینه عمقی اگر داشته باشی...

درس اخلاق مگر غیر این است که بروی در آغوش محبوب و عکسی از تو به یادگار بماند و عکست حرف بزند با هزاران جوان... هزاران جوان در زمان و مکانی غیر تو.

استدلال را برای چه لازم داری وقتی آوینی داری؟ آوینی یعنی استدلال. نه...! عکس آوینی یعنی استدلال. مگر میشود ما آوینی بدهیم و به حق نباشیم ؟ نه واقعا می­شود؟

من نمیفهمم هنر انقلابی یعنی چه؟ ولی به خدا میفهمم که این مرد سیمش به جای دیگری وصل بوده است و مگر هنر انقلابی و کار فرهنگی انقلاب قرار است چیزی غیر این باشد؟

 

 

***بیست و یکمین سالگرد عروج سید شهیدان اهل قلم را گرامی میداریم***

 

دل نوشت:

خدایا......نـه پــلاکـــ ِ شناسایـــی دارم ، و نه رمــــز ِ شب را میـدانم ، و نه راه ِ برگشــت را می شناســـم!

آواره میـان ِ خط ِ مقـدمی که دور تا دورم را میـــدان میــــن گـــرفته است ... تـــو به دادم نــرسی ... مــــی روم از دســـت....!

اربابم ...

بسم رب الحســـیـــن (علیه السلام) ... 

بگذار خیـــس شوم ... 

میان ِ هق هق ِ دلتنگی هایم ... 

بگذار فریاد بکشم ... 

از درد ها ...

بگذار نگاه کنم 

عاشقانه 

اربــابـــ ... را 

آهای دنیـــا...!

مرا با هق هق ِ دلتنگی هایم ، فریاد دردم ، نگاه عاشقانه ام ، نجوای درونم ... 

تنها بگذار ... 

رها کن 

آری

مرا دیوانه بخوان 

دیوانه ...

انا مجنون ...

حـــ ســ یــ نـــ (علیه السلام)

 

 

 

 

امشب یه عزیز دوست داشتنی دلمو راهی حرم کرد ...آخ ارباب درد دوری خیلی سخته خیلی ...

بزار بیام همونطور که بار اول اومدم زیر قبه بهت گفتم حرف دلمو ...بزار بیام ...

تا آخر عمر کنیزخودتو مادرتم اگه حاجتمو بدی ومنا راهی حرم کنی..

 

دل نوشت:

برود هرکه دلش خواست شکایت بکند . شهر باید به من هیئتی عادت بکند...

گمــنا مـی

گمنامی راز عجیبی است ...

گمنامی یعنی مثل حاج احمد متوسلیان بیست سال نا معلوم باشی...

گمنامی یعنی مثل باکری جنازه ات بر نگردد... 

گمنامی یعنی روزنامه نویسی به شهدای مظلوم ما بگوید :«یاران دیکتاتور!!!» 

گمنامی یعنی بدن نیمه جان بچه های هویزه که زیر شن تانکها له شوند و آخشان هم ضبط نشود ...

گمنامی یعنی بدن های نازنینی که درکوه های کردستان منجمد شدند ...

گمنامی یعنی شبانه به فقرا نان و خرما بدهی و نفرین و ناسزا تحویلت دهند ...

گمنامی یعنی اشک های ممتد امام در قبول قطع نامه و گریه های تلخ بچه ها در روز پذیرش آتش بس ...

و خلاصه گمنامی یعنی گمنامی...

دل نوشت:

تو هنوز با تمام نبودنت . . . تنها پناهگاه من،از این آدم هایی !

سیزده به در ...

سیزده به در.... یعنی نگاه منتظر سیزده معصومِ مظلوم به در سوخته...

و نگاه منتظر شهیدان برای گرفتن آن انتقام مقدس...

 

 

 

العجل یا بقیه الله

 

بخاطر امروز خیلی دلم خون از دست این مردم ...ای وای از دل امام غریبم مهدی صاحب الزمان ...

خداراشکر آسمان  از غم مادر بلاخره بغضش شکست ...

خون دل نوشت :

رِسیده روز طَبیعت وَلی طَبیعی نیست،
کِه دَردِ پَهلوی مادَر دِگَر طَبیعی نیست ... !

 

مــــــــــادر

چشم من را کرده ای تر فاطمه

میزنی بر قلبم آذر فاطمه

 

کمتر این روزها پیش چشم من

چادرت را میکنی سر فاطمه

 

رو سفید آمده بیرون موی تو

در مصاف سخت با در فاطمه

ظرف چندین ماه ای آیینه ام

میشود جسمت مقعر فاطمه

 

ساقه ی بشکسته ات کرده تورا

بیشتر چون یاس پرپر فاطمه

دارم از زیر زبان مجتبی

میکشم حرفی ز معجر فاطمه

تا شفا پیدا کنی ای همسرم

نذر کردم ختم کوثر فاطمه

.

.

.

.

ای خدا خیلی خدایی کردی در حق من ...خداجون کرمت شکر فاطمیه دوم هم اومد من زنده بودم ...

ان شالله تو روضه هاراهم میدی ... رو سیاهم ولی جایی ندارم غیر در خونه مادر...

هرکسی را بهش بدی کنی دیگه نگاهت نمیکنه ولی مادر که اینجوری نیست ..

مادر بچه اش با همه ی بدی هاش دوست داره..گاهی وقتا تنبیه اش میکنه... ولی دستشو ول نمیکنه ...

 

مــــــــادر من اون بچه بد اونکه بیشتر از همه اذیتت میکنه ...

ولی تورا به حق شهدا به حق اون بچه های سر به راهت اونایی که دم آخر اسم شما سر زبونشون بود ..

به حق حاج محسن ... یه دستی هم به سر این بچه ناخلفت بکش ...سربه راهش کن...

دلم تنگه الهی العفو گفتن زیر آسمان چوبی مسجد آقا میرزا حسین(ره) بنویس برام ...

 

مـــــــــــادردل خوشیم همین روضه هاست ...بشینم تو روضه برات گریه کنم...

دل خوشیم شده همین لباس مشکی هام که شب عیدی جدام کرده ازبین همه ...

عزادارتم مادر...نگاهم کن ...

 

مـــــــادر از دلم خبر داری ...دیدی گریه هام ...دیدی بی قرارهام ...

به غیر دعای خودت ...هیچی این گره را باز نمیکنه ...دعا کن...

 

حاج محسن امشب مادرم برات آوردم ... کمک کن ...روی مادر زمین نزن ...

مــــــــادر میمیرم اگه یه روز دستم ول کنی اگه بگی برو از در خونه ام ...

 

دلم میسوزد این روزها برای کودکی که صدایت زد 

کَلِّمینی یا أمّا ... أنا إِبنُکَ اِلحُسِین  ولی جوابی نمیشنود ...

 

مــــــــادر به حق بچه هات دعامون کن.

دل نوشت:

مـا , در کــوچــه هـای تنــــگ زمـانـــه مــان بـرای یـاری امــام غـائـبمــان سـیــلی که هــیچ... غــصه هـم نخـوردیــم...

 

 

 

تقدیم اولین شهید جبهه انقلاب وفرهنگ در سال 93

مســـئولان محـــترم عـــلی امــروز آرام خــوابیـــد ؛ آرام بـخــوابیــد ...

 

 

شهادت طلبه شهیدخلیلی، بار دیگر نشان داد که مردم از مسئولان پرمدعا در عمل به منویات ولایت پیشقدم هستند و در زمانی که برخی ها تنها به فکر نگارش مرقومه و برقراری تماس تلفنی جهت عرض تبریک به بزرگترها و خوشگذرانی در شمال و سپس کیش به سر می برند، این نیروهای انقلابی هستند که در میدان عمل، با تقدیم جان خود نشان می دهند که فرهنگ از اقتصاد مهمتر است و عزم ملی خود را در اجرای نقشه راه سال، به تصویر می کشند.
علی خلیلی به آرزویش رسید و مویه کردن برای امثال او، تنها از سر جاماندن از مسیر شهادت است اما ابراز تاسف برای آنانی که کرسی های قدرت را با انواع شعارهای پرطمطراق به چنگ آورده اند، پیامی است که باید به گوش حضرات برسد.
شهادت علی خلیلی پیغامی بود برای امثال علی جنتی، وزیر فرهنگ(!) و ارشاد(!) دولت یازدهم، که در نشست خبری خود با خبرنگاران در 21 اسفند 1392 به صراحت اعتراف کرده بود: "در یکی از ملاقات‌ها که با رهبر انقلاب داشتم به ایشان گفتم که نه وزرای قبلی ارشاد توانستند تمام انتظارات شما درباره فرهنگ را برآورده کنند و نه من می‌توانم این کار را انجام دهم"!
علی خلیلی به امثال علی جنتی پیغام می دهند که اگر شماها نمی توانید، اما ما می توانیم! ما می توانیم حتی با جان خود انتظارات و اشارات ولی امر را لبیک بگوییم.
باید به مسئولان فرهنگی یادآور شد که حضرت امام خامنه ای پیرامون مقوله فرهنگ فرموده اند: "فرهنگ، این همان چیزی است که حاضرم بخاطرش جانم را فدا کنم"؛ و این یعنی مسایل فرهنگی، به اندازه مسایل نظامی و بلکه بیشتر از آن، اهمیت دارند و سرداران و مسئولان فرهنگی اگر مرد جان دادن در این عرصه مقدس نیستند، باید بروند و کنج خلوت و انزوا برای خود فراهم آورند.

 

خون دل نوشت باشد سخنی از امام خمینی (ره):

مملکت اسلامی عار است که دستش را دراز کند طرف آمریکا، که شما نان ما را بدهید...

حاج محسن

آن روزهــــــا همــــان حوالی سنگر، با دل پاکشان که دعـــــا می کردند، به سرعت می رفت بالا!!!!

 

این روزهـــــا..... اوضاع دل هــــایمان را نمی دانم(!)

 

امــــا این را می دانم اگر آنهــــا واسطه باشند، دعاهایمـــــان با همـــــان سرعت قدیمی 

 

می رود بالا.... تا خودِ خــــــــــــدا...

 

 

 

 

 

دل نوشت:

حاج محسن... دعامون کن همین ...