هنوزم....
به دعای زیر قبه ام ایمان دارم...
هنوزم پیرهن مشکی ارباب شال عزا برام از همه چیز مهم تره....
ارباب دعای زیرقبه ام را از خودت میخوام....
با همه ی روسیاهیم ولی ارباب من فقط تو این دنیا یه ارباب دارم...
اربابم فقط یه مادر داره...
آی ارباب خودت میدونی...خودت و مادرت..."حاج محسن و حاج عباس".....
دلم گریه میخواهد...آن هم بلند بلند....
دلم بیخود بیجهت گرفته است...
دلم انگار بغض داره...دلم مثل شب علی اکبر آرامش نداره...دلم شور میزند...
دلم روضه میخواهد...از نوع یاد یارانی اش...
ارباب لیاقت خودم را فهمیدم...
اما...
هرکی نداند تو خوب میدانی داستان من...ستون های چوبی..آقامیرزاحسین شریف را...دلتنگ روضه ام..
غصه ام از مردمی است که دنبال آجیل شب یلدا هستن...
دنبال میوه..لباس نو...دنبال دنیا...
دل عمه جان امام زمان خون است اینا...برای تازه عروسان خود یلدایی میبرن...با طعم هدیه شیرینی..
وای بر جماعت شامی...همانهایی که پای سر نیزه ابا عبدالله هله هله کردن...
فرقی نمیبنم بین ایناها وآنها...شاید خودم هم با جماعت کوفی وشامی فرقی ندارم...الله علم...
دلم تنگه کربلاست...دلم برای نماز صبح حرم ارباب تنگ است...
برای صف های طولانی تفتیش...برای همان دورکعت نماز زیر قبه...
برای ضریح کوچک حبیب...برای زیارت پایین پای ارباب...برای پسری که پایین پای پدر هست...
...فقطعوه بسیوفهم اربا اربا...
اگر کربلا عاشقمان باشد...
دلتنگی هایمان دلتنگی است...آنوقت رویمان هم میشود که از حسین(علیه السلام) بخواهیم
پروازمان دهد...
یا حسین پایم به زمین قفل است وبارم سنگین اما شدیدا دلتنگم.
به حق دلتنگی ها مادرت مارا همانند شهدا کربلایی کن...
بوی غم می آید ...
نمی دانم چرا در کوچه پس کوچه های دلم ، احساس می کنم گمشده ای داشته ام که نزدیک می شود ...
آیا بوی پیراهن یوسف من است که در فضای قلبم پیچیده ؟!
آیا لیلی بار دیگر هوای شکستن دل مجنون را دارد ؟!
چرا هوا ، باز هوای عاشقی شده ؟!
چرا زبانم .... زبان .... دلم میخواهد بگویم .... بگویم ..... حسین
ارباب ؟!
آیا این تویی که می آیی ؟ این قافله ی توست که به نینوا می رود ؟!
آیا اصغر تو توانسته با صدای قافله ، آرام بخوابد ؟
رباب چه ذوقی می کند وقتی اصغرش می خنند ....
راستی حال عباس بن علی چگونه است ؟ عباسی که آرامش قلب خواهرت زینب است .....
هنوز هم با دیدن قد و بالای علی اکبرت یاد پیغمبر می افتی ؟
چه می گوییم .... مرا ببخشید . ... نمی دانم چرا اینها را گفتم . شاید دلم .... هوای حرم .... روضه و پرچم ... باز محرم ......
آری !!!! این بوی آشنا !!! بوی محرم ارباب است ....
دوباره پیراهن مشکی ....
دوباره هیئت و روضه .....
دوباره سینه زنی برای غربت دردانه زهرا .....
محرم سلام .... سینه زن سلام .... ارباب سلام .... یوسف فاطمه سلام .....
به حال من دو سه روزی فقط امان بدهید
به این جنازه بی جان دوباره جان بدهید
اگر بناست بیایم که راضی ام، اما
اگر بناست نیایم به "دیگران" بدهید
اگر بناست نیایم نمی شود یک بار
میان خواب حرم را به من نشان بدهید؟
اگر بناست نیایم به این دل زخمی
برای صبر فقط ذره ای توان بدهید
برای اذن زیارت فقط همین کافیست
که باز از افق کربلا اذان بدهید
برای آنکه دوباره مسیر گم نشود
فقط به پرچم سرخ حرم تکان بدهید
حرم که قسمت ما نیست لااقل آقا
برای درک محرم به ما امان بدهید...
شکر خدا که بال و پری داده ای مرا نام و نشان معتبری داده ای مرا
من یک گدای بی سر و پا بودم و شما یک آبروی مختصری داده ای مرا
اصلا گدا خجالتی اش هیچ خوب نیست شکر خدا شما جگری داده ای مرا
نان و نوای من همه از روضه شماست از عشق ، قلب شعله وری داده ای مرا
امسال هم که هیئت تان پا گرفته است شکر خدا که چشم تری داده ای مرا
من آمدم که گریه کن غربت ات شوم در گوش جان من خبری داده ای مرا
ای روی نیزه رفته به جان خودت قسم در روضه مژده سفری داده ای مرا
ذاکر گریز زد به لب چوب خورده ات شکر خدا که گوش کری داده ای مرا
من طاقتم کجاست که گودال می بری؟ اصلا خدا ، عجب جگری داده ای مرا
