دلم تنگه مجنونی شده که اصلا ندیدم...
من که دارم زندگی خودمو میکنم...
خودش میاد سراغم...وگرنه من کجا مجنون کجا؟!
دلم مجنون میخواهد...
شایدم یه دعایی از طرفای مجنون...
شایدم خاک مجنون..
.شاید شهید گمنام...
شاید زیارت حضرت مادر...
شاید دلم تنگ حاج عباس...
ای دل آخه چقدر بی قراری...؟؟
دل نوشت: آی شهدا مقاومت از ما ....شفاعت از شما... بسم الله...
مـن یـک افـراطـی ام ...
بهشتی ، دیالمه ، رجب_بیگی ، وزوایی و ... همه و همه افراطی بودند ، چون که در خط_امام بودند و اسلام آمریکایی را بر ملا کردند ...
همت هم یک افراطی بود چرا که گفت :
زمان بازرگان به ما برچسب چریک زدند، زمان بنی‌صدر هم برچسب منافق ، الان هم برچسب خشک_مقدس و تحجر ، هر قدمی که در راه خدا و بندگان مستضعف او برداشتیم برچسب بارانمان کردند، حالا روزی ده برچسب دشت می‌کنیم، اما بسیجیان دلسرد نمی شوند! حاشا که بچه بسیجی میدان را خالی کند!!
در دوران به اصطلاح ، اصلاحات هم به ما می گفتند لباس شخصی ، تندرو ، متحجر و ....
باکی نیست ...
احمدی روشن هم یک افراطی بود ، چون که خط قرمزش ولایت_فقیه بود ...
حال میخواهی به جلیلی رای داده باشی و یا به قالیباف و یا به غرضی ...
مهم اینست که تو جزو 49و نیم درصدی هستی که به شیخ تدبیر رای ندادی ...
پس تو افراطی و بی قانون هستی ، و باید به گوشه رینگ برده شوی ...!!!
آری برادر و خواهر من اینست رسم روزگار ...
هرچقدر بیشتر خون دل بخوری ، بیشتر برچسب می خوری ...
ولی ما را چه باک از برچسب ...
خون دل نوشت: اعتدال تویی که در پرده ایی و الا ما یا افراطیم یا تفریط...
بسم الله...
نمیدانم از کی بود کجا بود؟
ولی من عاشق شدم...
عاشق همون کسی که عصرهای پنجشنبه سرش خیلی شلوغه..
حالا شاهد بر این احوال دل من هست...
شاهد این ذره ذره آب شدن من هست..
حاج محسن یه قلب مگه چقدر توان داره یهو دیدی وایستاد برای همیشه...
حاج محسن توکه خودت همه کاره بودی همه ی کاره هستی!
تو که خودت همه چیزا دیدی؟!!ندیدی؟؟
پس چــــــــــرا باهام اینجوری کردی؟؟؟
زمین خوردنم دیدن داشت؟؟
یه عمر که زمین خوردتم...یه عمر بیچاره اتم...پس چرا؟؟
حاج محسن دل شکوندن که تو مرامت نیست بخاطر همین هنوز امید دارم...
حاج محسن میبینی بغضای این دوروزه ی منا؟؟دیدی حال دیروزمو؟؟؟
آخ حاج محسن بی خبری داره بیچاره ام میکنه توکمکم کن یخورده حالم بهتر بشه...
دردم از اینه که تنهام کسی جز خودت از حال دلم خبر نداره...
خودت گفتی برو تو این مسیر کمکم میکنی.حالا بیخیالم شدی؟
آخه کی را دارم غیر از تو؟؟؟
میدونی حالم چجوریه؟؟؟؟
مثل یه بچه که تو شلوغی هیاهوی حرم امام رضا دست مامانشو ول میکنه گم میشه
ولی نگاش همش به گنبد طلاست با خودش میگه تو خونه ی امام مهربون کسی گم نمیشه
مامانش با همه ی دل نگرانیش میگه آقا بچه ام سپردم به تو خودت کمک کن...
حالم مثل اون بچه هست هیچی از آدمای اطرافشو نمیبنه...فقط هواسش به گنبد طلاست...
منم فقط هواسم به حاج محسن... فقط نگاهم امیدم به خود حاج محسن...
نگاه کن به چشم های بارونی من...کمکم کن...
والسلام.
برای کسی که خودش میداند کیست:یادم نمیرود که گفتی :{تو که هستی حس میکنم کل دنیا هم مخالفم باشن تو موافقم باشی کافی است} اگر دلت آنتن میدهد وصدایم را میشنوی
این روزها شدید موافق این حرفت هستم....
در گیر و دار تعلیق غنی سازی و هیاهوی کسل کننده ی این روزها، رفتن که نه! رسیدن حسین نصرتی به کمال، آرامم کرد. حالا بگذار جماعت ترسو، چوب حراج بر دست رنج مصطفای شهید بزنند. چه باک؟ یوم العیار موعود در پیش روست. بگذار شیخ حقوق دان و اصولگرایان مدعی همچنان در تقابل سیاست زده شان، نهضت جهانی اسلام را فراموش کنند! اما حسین نصرتی ها خوب می دانند که غایت نهایی ما در قدس رقم خواهد خورد. و از همین روست که به شامات و دیگر بلاد کوچیده اند.
خون دل نوشت:از شهرها ژنو برای تو کربلا برای من...! من پایبند به توافقات عاشورایم
هنوزم....
به دعای زیر قبه ام ایمان دارم...
هنوزم پیرهن مشکی ارباب شال عزا برام از همه چیز مهم تره....
ارباب دعای زیرقبه ام را از خودت میخوام....
با همه ی روسیاهیم ولی ارباب من فقط تو این دنیا یه ارباب دارم...
اربابم فقط یه مادر داره...
آی ارباب خودت میدونی...خودت و مادرت..."حاج محسن و حاج عباس".....
در این غوغای شهر،وقتی دلت میگیرد...وقتی دلت سیر میشود..
از همه ی دنیا..وقتی تمام شهر غریبه میشوند و تو را نمی فهمند...
گریه هایت را نمی بینند...فریاد هایت را نمی شوند...
از گفتن،از رفتن،ازشهید و از شهادت...
وقتی دلت لک میزند برای روبه روی ضریح امام حسین علیه السلام
دلت لک میزند برای ایوان نجف،
برای کف العباس علیه السلام، قتلگاه و تل زینبیه...
لک میزند برای غروب شلمچه و طلائیه و فکه......
برای "جزیره ی مجنونی" که نرفتی ولی...
این زمان است که دلت دیوانه وار جایی میخواهد که بوی این ها را بدهد...تا آرامت کند...از هیاهوها و خستگی ها و دلتنگی ها... تنها جایی که می تواند تو را وصل کند،"شهگلزارــــــدا" شهرت است و درد و دل با شهید خودت...
آن جا آخر دنیــــــاست...
گاهـی خیابـان هــای شهــر هـم ، جـبـهـه میشـود اگــر بـدانــی کــه میــروی بــا نفس ِ خــــود بجنگــی ...!
شهدا! ما الان توی خط مقدمیم، نه خط مقدمی که شما بودین؛ خط مقدمی که دور تا دورش رو سنگرای دشمن محاصره کرده و مصیبت دو چندان اینکه بعضی از خودی‌ها هم شدن شریک دزد و رفیق قافله. شهدا! ما تسلیم شماییم. مهمات و آذوقه‌مون داره تموم میشه. شما بگین آتیش دشمن رو چه جوری خاموش کنیم. هر بار با یه ترفندی به خاک ما نزدیک می‌شن. درسته که همیشه تیرشون به خطا رفته.
ولی این‌بار با دفعه‌های قبل خیلی فرق میکنه. این‌بار اونا از مرز نامردی گذشتن و حمله شیمیایی زدن. حمله‌ای که با وجود گذشت سال‌ها نه‌تنها موجش نخوابید، بلکه پیشرفت هم کرده و علاوه بر نسل جوون، نسل آینده رو هم در بر گرفت و خیلی‌ها هم توی این حمله شیمیایی موج تمدن اونا رو گرفت و از خود بی‌خود شدن و دیگه خودی رو از دشمن تشخیص ندادن و تا جایی پیش رفتن که شدن نفوذی‌های دشمن.
اما... اما شهدا، ما هنوز موندیم؛ بچه بسیجی‌های نسل سوم که اسلحه ایمانمون تو دستامونه و چفیه‌های وفا رو سپر دلامون کردیم تا صاعقه خیانت بهش نرسه. شهدا! ما پیشونی بندای یا زهرا(س) و یا مهدی(عج) رو محکم بستیم به قلبامون که دست هیچ خیانتکاری نتونه گرهش رو باز کنه. پوتین‌های استقامت‌مون رو پوشیدیم و راهی جبهه‌های حق علیه باطل شدیم و شعارمونو «شهادت، عاقبت پیروزی» قرار دادیم تا به جایگاه حقیقی‌مون برسیم:
