قسمتی از وصیت نامه آقا مهدی حاج رضایی :
خدایا!! چه زیبا ودل آرامى !! بیشتر در راه تو پیش مى رود دل باخته تو مى شود . !! دلباخته وعاشق شهادت در راه توام ودلم مى خواهد تورا با شهادتم ملاقات کنم . اما خداوند ا مرا لحظه اى به ملاقات بخوان خدایا یاران ما رفته اند همه شان با خدایشان وامام زمانشان پیمان بسته بودند که امام امت را تنها نگذارند معبودا عزیزان ما وعاشقان راه خود را بر این پیمان همچنان پایدار دار. .
خدایا!! ایمان به شهادت دارم به شهادتى که در راه توست خدایا دوست دارم اگر سعادتى شد وکشته شدم دوباره زنده بشوم باز کشته شوم ودوباره زنده شوم واین عمل تکرار شود تا چشمانم به حکومتى که تو وعده داده اى بر مستضعفین جهان روشن شود .
این اسلام ومکتب وقرآن را بدون ولایت فقیه اصولا نمى توان صحیح شمرد وباید اعتراف کرد که اگر حرکت امام وولایت فقیه او وامت با هم هماهنگ وهمگام نباشند در بقاى این مکتب انحراف به وجود مى آید واین مطلب را مى توان در قبل از انقلاب اثبات کرد آرى ماکه اسلام را براى خود انتخاب کرده ایم . با ید مسئولیت پذیر نیز باشیم ودر برابر مسئولیتى که داریم خود را جدا موظف به اجرا بدانیم واز سستى وسهل انگارى در مسئولیت خود پرهیز نماییم زیرا در پیشگاه خداوند بارى تعالى مجرم شناخته مى شویم اما مسولیت ما باید رابطه با خدا باشد چرا چون دنیا دنیایى نیست دنیاى مادى است ، تنها معنویت است که در دنیا ارزش دارد ودنیا در حقیقت آزمایشگاهى است براى انسانهایى که در روى آن زندگى مى کنند ...
واشتباه مى کنند آنها که فکر مى کنند دنیا محل خوشگذرانى است پس زندگى براى ما مطرح نیست آنچه مطرح است هدف ما مى باشد وهدف ما الله وبازگشت به سوى اوست چرا که قرآن نیز مى فرماید: ( انا لله وانا الیه راجعون ) همانا ما از خداییم وهمگى به سوى او باز مى گردیم .
پس خدایا ما آماده مرگ وبازگشت به توایم پس به ما توانایى ده تا بتوانیم مرگ را آغاز زندگى است هر چه زودتر براى خود بر گزینیم ...
دل نوشت :
ای کاش...
باز معلمی بود و انشایی میخواست...
"روزگار خود را چگونه میگذرانید"؟
تا چند صفحه ای برایش درددل کنم...
روزگارم بی مشهد الرضا...
